Για ακόμη μια φορά, τα άτομα με αναπηρία έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της διαρκούς υποχρηματοδότησης του τομέα της κοινωνικής φροντίδας και δη των προνοιακών δομών που παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία και στις οικογένειές τους. Η έντονη οικονομική κρίση της χώρας εντατικοποίησε τα διαχρονικά προβλήματα της πρόνοιας, που ελλείψει ευνοϊκών πολιτικών και μέτρων την οδηγούν μέρα με τη μέρα στην εξαθλίωση και γιατί όχι στην απαξίωσή της.
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) απαιτεί, έστω την ύστατη στιγμή από την Πολιτεία να εξασφαλίσει τους απαραίτητους πόρους και να προβούν οι αρμόδιες υπηρεσίες στις ενέργειες εκείνες που θα επιτρέπουν στην προαναφερθείσα δομή να συνεχίσει απρόσκοπτα και αποτελεσματικά τη λειτουργία της. Αλλά και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως κατεξοχήν, φορέας άσκησης κοινωνικής πολιτικής, έχει χρέος να προστατεύσει την ασφαλή λειτουργία των δομών εκείνων που παρέχουν υπηρεσίες ζωτικής σημασίας στους πολίτες με αναπηρία και να αποτρέπει αποφάσεις που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την εύρυθμη λειτουργία τους.
