Στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της πρόνοιας και της υγείας, η Κυβέρνηση επικαλείται δημοσιονομικά προβλήματα ενώ την ίδια στιγμή ανακοινώνει την πρόσληψη 4000 αγροφυλάκων και ειδικό μισθολόγιο που θα δώσει μια νέα ώθηση στην οικονομία της υπαίθρου.
Το πραγματικό τοπίο στην Περιφέρεια της χώρας παρουσιάζει άλλου είδους τεράστιες ελλείψεις:
• Οργανισμοί και κέντρα που παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας κάθε μορφής και βαθμού αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα λειτουργίας λόγω έλλειψης κυρίως βοηθητικού και επιστημονικού προσωπικού.
• Κοινωνικές δομές όπως ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ – ΚΗΦΗ – ΚΑΦΚΑ, που δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες υποστήριξης στα άτομα με αναπηρία, δεν έχουν στελεχωθεί με εξειδικευμένο προσωπικό.
• Γενικά και Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία της χώρας αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πολιτών λόγω της χρόνιας έλλειψης σε ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
• Οι ελλείψεις ιατρικού και εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού στις μονάδες μεσογειακής αναιμίας, στις μονάδες τεχνητού νεφρού, στα Διαβητολογικά Ιατρεία κλπ. δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα στην καθημερινή ζωή των ατόμων με χρόνια πάθηση.
Η απάντηση σε αυτά τα εντεινόμενα κοινωνικά προβλήματα, που δεν αφορούν μόνο το 10% του πληθυσμού της χώρας αλλά το σύνολό της, είναι η πρόσληψη 4000 αγροφυλάκων.
Φαίνεται ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα και οι διεθνείς οικονομικές συγκυρίες αποτελούν τροχοπέδη για την αύξηση των κονδυλίων που κατευθύνονται στην πρόνοια και την υγεία και σε κάθε άλλη κοινωνική παροχή. Δεν αποτελούν όμως τροχοπέδη για την δημιουργία ενός νέου σώματος ασφαλείας στελεχωμένου με 4000 αγροφύλακες.
Το αναπηρικό κίνημα της χώρας και οι οικογένειες τους ανέμεναν την εφαρμογή μέτρων και πολιτικών για ένα κράτος με ανθρώπινο πρόσωπο που θα λειτουργεί με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Ανέμεναν στην πράξη γενναίες πολιτικές αποφάσεις με εφαλτήριό τους την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η πρόσληψη 4000 αγροφυλάκων δεν έχει καμιά κοινωνική χρησιμότητα. Το μόνο που εξυπηρετούν είναι μικροπολιτικές σκοπιμότητες που δεν έχουν καμία σχέση με τις προσδοκίες και τις ανάγκες της κοινωνίας μας.
