Είχαμε τονίσει ότι η ανωτέρω διάταξη έρχεται σε ρητή αντίθεση με τη νέα δικαιωματική προσέγγιση για την αναπηρία και υιοθετεί έναν ορισμό για την αναπηρία, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τις Γενικές Αρχές της Διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, όπως και με τον ορισμό που υιοθετεί η ανωτέρω Σύμβαση, η οποία κυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με τη ψήφιση του ν. 4074/2012. Επίσης ότι, από τα ανωτέρω γίνεται αντιληπτό ότι η αναγκαιότητα της συμπαράστασης εταίρου προσώπου δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την πιστοποίηση της αναπηρίας ενός ατόμου ούτε και για την αξιολόγηση του βαθμού αυτής.
Με τη δημοσίευση της υπ’ αρ. Φ. 400/15/214623/Σ.3587 Απόφασης (ΦΕΚ 2335/2019 τευχ. Β΄) τροποποιήθηκε η Φ.400/32/82424/Σ.343/27-5-2011 απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας «Διοικητικά και άλλα ευεργετικά μέτρα για κατηγορίες στρατιωτικού προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα και οξέα κοινωνικά προβλήματα» ως εξής:
«Άρθρο 1 Ορισμοί
1. Για την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσας:
α. Ως άτομα με αναπηρίες (ΑμεΑ), όπως αυτά προσδιορίζονται στην παρ. 1 του άρθρου 60 του ν. 4488/2017 (ΦΕΚ 137 Α΄), νοούνται τα άτομα με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67%, καθώς επίσης και τα ανήλικα άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ινσουλινοεξαρτώμενο ή τύπου 1 με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50%. Για την ασθένεια ή αναπηρία γνωματεύει το οικείο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) ή η Ανώτατη κατά Κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) Υγειονομική Επιτροπή».
Επίσης, σύμφωνα με τις προτάσεις της ΕΣΑμεΑ, συμπληρώθηκε και το άρθρο 2, το οποίο αφορά σε απαλλαγές από συμμετοχές σε ασκήσεις και από διανυκτερεύσεις γονέων που έχουν παιδιά με αναπηρία, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτές και όσους έχουν τη δικαστική επιμέλεια ατόμου με αναπηρία.
