Όπως προκύπτει από την περίπτωση του Χρήστου Καραμπίνη, στις ελληνικές φυλακές του 21ου αιώνα, όχι μόνο δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο που να διευκολύνει τους κρατούμενους με αναπηρία, των οποίων η κατάσταση υπαγορεύει εξειδικευμένες συνθήκες κράτησης, αλλά καταστρατηγούνται θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματά τους, γεγονός που προκύπτει και αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στην τελευταία έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα αστυνομικά τμήματα, τις φυλακές και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας μας.
Αγανάκτηση δε, προκαλεί όχι μόνο η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, αλλά και η αδιαφορία του ίδιου του σωφρονιστικού συστήματος απέναντι στις ανάγκες που η αναπηρία δημιουργεί στην ειδική αυτή κατηγορία κρατουμένων, αφού ο Σωφρονιστικός Κώδικας δεν περιλαμβάνει καμία αναφορά σε περιπτώσεις όπως αυτή του Χρήστου Καραμπίνη, που αν μη τι άλλο χρήζουν ειδικής μέριμνας.
Στο πλαίσιο αυτό, η Συνομοσπονδία αιτήθηκε:
• Τη διερεύνηση των συνθηκών κράτησης (διαβίωση, μέτρα για την εξυπηρέτηση των πρόσθετων αναγκών που πηγάζουν από την πολλαπλή αναπηρία κ.λ.π.) του κρατούμενου κ. Χρήστου Καραμπίνη από το Σώμα Επιθεώρησης και Ελέγχου των Καταστημάτων Κράτησης του Υπουργείου Δικαιοσύνης,
• Το σχεδιασμό και την εφαρμογή μέτρων για την αξιοπρεπή κράτηση των ατόμων με αναπηρία στις φυλακές της χώρας (προσβασιμότητα των χώρων διαβίωσης, διασύνδεση του νοσοκομείου των φυλακών με τα Γενικά Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία της χώρας, άδεια επισκέψεων ειδικών ιατρών για τη θεραπευτική αγωγή των ατόμων με χρόνιες παθήσεις, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των χρονίων πασχόντων, παροχή τεχνικών βοηθημάτων για τα άτομα με αναπηρία κ.λ.π.),
• Τον καθορισμό συνάντησης με το Προεδρείο της Συνομοσπονδίας προκειμένου να τεθούν οι βάσεις για τη λήψη ειδικών μέτρων για τα άτομα με αναπηρία που διαβιούν στις φυλακές.
Ο Πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία δήλωσε σχετικά: «Είναι ολοφάνερο ότι η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να λάβει ειδικά μέτρα για την αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με αναπηρία στις φυλακές, έτσι ώστε να καλύπτονται οι ιδιαίτερες ανάγκες που πηγάζουν από την αναπηρία τους. Είναι απαράδεκτο ο ισχύων Σωφρονιστικός Κώδικας να μην εμπεριέχει ούτε μία αναφορά στους κρατούμενους με αναπηρία, όπως δεν νοείται και η μη εφαρμογή των όσων αυτός προβλέπει. Ο περιορισμός της προσωπικής ελευθερίας ενός ατόμου με αναπηρία για οιοδήποτε λόγο δεν του αφαιρεί ούτε την αναπηρία ούτε τις πρόσθετες ανάγκες που πηγάζουν από αυτή. Φαίνεται όμως ότι ορισμένα πράγματα δεν είναι για όλους αυτονόητα».
