Ιδιαίτερο πρόβλημα θα παρουσιαστεί σε ανασφάλιστους υπερήλικες που υπόκεινται σε αιμοκάθαρση, αφού οι αιμοκαθαρόμενοι που έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέσω βιβλιαρίου απορίας αναγκάζονται να αναζητούν κάθε 2 ημέρες εφημερεύον νοσοκομείο, το οποίο θα πρέπει να έχει κενή θέση για την αιμοκάθαρσή τους. Ο συνήθης δε χρόνος αιμοκάθαρσης των τεσσάρων ωρών δεν συμπληρώνεται για τους περιφερόμενους άπορους νεφροπαθείς, φυσικά δεν τηρείται  ιατρική καρτέλα σε μία ορισμένη θεραπευτική μονάδα, με αποτέλεσμα η παρακολούθηση του πάσχοντα να καθίσταται αποσπασματική ελλιπής. Εν κατακλείδι, ο άπορος αιμοκαθαρόμενος κάθε 2 ημέρες αντιμετωπίζει στην κυριολεξία το θάνατο.

Ανάλογα δυσοίωνη είναι και η κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν υπερήλικες πάσχοντες από συγγενή αιμορραγική διάθεση - αιμορροφιλία, συγγενείς καρδιοπάθειες, μεταμοσχευμένοι συμπαγών οργάνων και άτομα με βαριές αναπηρίες όπως παραπληγικοί – τετραπληγικοί, τυφλοί, κωφοί κ.λπ. των οποίων η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής ή τεχνητών βοηθημάτων υγείας- ορθοπεδικών μέσων - τεχνητών μελών είναι από ανεπαρκής έως μηδενική.

Τα πάσης φύσεως  αναπηρικά επιδόματα (προνοιακά κλπ.) δεν αποτελούν εισόδημα το οποίο προέρχεται από εργασία, σύνταξη ή εκμετάλλευση περιουσιακού στοιχείου, δεν είναι ανταποδοτικά και αποτελούν ουσιαστικά το κύριο μέσο κάλυψης των στοιχειωδών αναγκών και πρόσθετων επιβαρύνσεων που επιφέρει στη ζωή του ατόμου και της οικογένειάς του η συγκεκριμένη αναπηρία, και η λήψη τους κατοχυρώνεται νομικά σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα και πληθώρα Διεθνών Συμβάσεων που έχει συνυπογράψει η χώρα μας. Η διακοπή χορήγησης της σύνταξης υπερηλίκων ΟΓΑ, λόγω του ότι οι υπερήλικες λαμβάνουν αναπηρικό επίδομα μόνο ως πράξη εγκληματική μπορεί να χαρακτηριστεί.

Οποιαδήποτε ολιγωρία επί του συγκεκριμένου θέματος θα αποτελέσει μελανό και ανεξίτηλο σημάδι στη ιστορία μιας χώρας που απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή μπροστά στην κάλυψη δημοσιονομικών στόχων.

Η επιστολή προς τα αρμόδια υπουργεία επισυνάπτεται.