Ειδικότερα για τους συμβασιούχους με αναπηρία που έχουν κριθεί με το Π.Δ 164/2004, η διαπίστωση της συνδρομής ή μη των κριτηρίων που ορίζονται από το Διάταγμα για τη μετατροπή των συμβάσεών τους, είχε κριθεί από το ίδιο το ΑΣΕΠ σε καθορισμένο χρόνο.
Είναι αδιανόητο μετά από τόσα χρόνια, σε μία παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κρίσης όπως η παρούσα, που έχει πλήξει με τον πιο βάναυσο τρόπο τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους, η Πολιτεία να απολύει εν ψυχρώ εργαζόμενους με αναπηρία.
Η πράξη της απόλυσής τους είναι ιδιαιτέρως σκληρή, εάν συνυπολογιστεί ότι η Πολιτεία δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της σε ότι αφορά την έκδοση των προκηρύξεων του ν.2643/98 στο χρόνο που ορίζει ο νομοθέτης. Με αυτές τις απολύσεις το Υπουργείο στέλνει 15 εργαζόμενους με αναπηρία κατευθείαν στον Καιάδα της ανεργίας, παρόλο που είναι ευρέως γνωστό ότι τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν σε πολλαπλάσιο βαθμό τον κίνδυνο των απολύσεων και της ανεργίας από ότι οι ευρύτερες ομάδες του πληθυσμού.
Υπό αυτές τις συνθήκες το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα έπρεπε αντί να απολύει εργαζόμενους με αναπηρία να παρεμβαίνει δυναμικά στο καθεστώς απλήρωτης εργασίας αυτών των εργαζομένων, το οποίο δυστυχώς συναντάται σε πολλούς από τους Δήμους της χώρας. Είναι νωπές ακόμη από το 2012 οι διαμαρτυρίες των εργαζόμενων ΑμεΑ του Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας οι οποίοι δούλευαν απλήρωτοι επί 7 ολόκληρους μήνες. Σε τέτοιες όμως περιπτώσεις οι παρεμβάσεις από τα αρμόδια όργανα μόνο ασθμαίνουσες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.
Το αναπηρικό κίνημα αγωνίζεται για ένα ισχυρό δίχτυ προστασίας και διασφάλισης της εργασίας των ατόμων με αναπηρία και μελών των οικογενειών τους, οι οποίοι λόγω οικονομικής κρίσης καλούνται να καλύψουν σε μεγαλύτερο βαθμό το πρόσθετο κόστος που πηγάζει από την κάλυψη των αναγκών αναπηρίας τους!
