Είναι γνωστό ότι τόσο τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις όσο και οι πολίτες της νησιωτικής χώρας βιώνουν την σημερινή κρίση σκληρότερα από κάθε άλλο πολίτη. Ιδιαίτερα όμως οι νησιώτες με αναπηρία, τόσο λόγω της αναπηρίας όσο και λόγω της νησιωτικότητας, βιώνουν διπλά τα αξεπέραστα εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή που συχνά τους οδηγούν στο περιθώριο και τον αποκλεισμό.
Οι υπερτοπικές μεταφορές (ιδιαίτερα με επιβατηγά πλοία που εκτελούν δρομολογιακούς πλόες μικρότερους των 30 ναυτικών μιλίων), στις υποδομές υγείας, εκπαίδευσης, αναψυχής, πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές κ.λπ. δεν έχουν μέχρι σήμερα αντιμετωπιστεί από την Πολιτεία για τους κατοίκους με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις της νησιωτικής χώρας. Ο ακούσιος κατ' οίκον περιορισμός τους αποτελεί συχνά τη μόνη λύση που εγγυάται την ασφάλειά τους στο αφιλόξενο γι΄ αυτούς περιβάλλον του νησιού, εγγυώμενος όμως μόνο την απομόνωσή τους από την τοπική κοινωνία και τον αποκλεισμό από τις όποιες οικονομικο-κοινωνικές δραστηριότητες.
Είναι καθήκον της Πολιτείας, που εκπορεύεται από το Σύνταγμα της χώρας, να λαμβάνει μέτρα υπέρ των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, για την διασφάλιση της αυτονομίας, της επαγγελματικής ένταξης και της συμμετοχής αυτών σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. .
Η επιστολή της Ε.Σ.Α.με.Α.