Για πολλοστή φορά μέσα στην τελευταία διετία τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις χρησιμοποιούνται ως όμηροι μεταξύ της επαγγελματικής ομάδας των φαρμακοποιών που ασκούν ένα κατεξοχήν κοινωνικό επάγγελμα και του Υπουργείου Υγείας του οποίου οι πολιτικές πρέπει να διέπονται από την προάσπιση του δημόσιου κοινωνικού συμφέροντος και την προστασία εκείνων των ευπαθών ομάδων που έχουν ανάγκη από δημόσιες πολιτικές υγείας.
Είναι ολοφάνερο ότι σε περίπτωση που οι φαρμακοποιοί προχωρήσουν στην απόφασή τους να εκτελούν συνταγές τοις μετρητοίς όσοι λαμβάνουν καθημερινή φαρμακευτική αγωγή όπως νεφροπαθείς, θαλασσαιμικοί, αιμορροφιλικοί, ψυχικά πάσχοντες, καρκινοπαθείς και λοιποί πάσχοντες θα επωμιστούν ένα δυσβάστακτο οικονομικό κόστος το οποίο, ειδικά στην παρούσα οικονομική περίοδο, αδυνατούν να καλύψουν.
Το αναπηρικό κίνημα καλεί και τις δύο πλευρές, φαρμακοποιούς και Υπουργείο Υγείας να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
