Η ΕΣΑμεΑ τιμά την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον λαό, τους φοιτητές, τους νέους και όλους όσοι πάλεψαν για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Παιδεία, την Ειρήνη και την αξιοπρεπή και ελεύθερη διαβίωση. Τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και οι οικογένειές μας δεν αφήνουμε την Ιστορία να ξεχαστεί. Η μνήμη του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανή μέσα και στους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα..
Ποτέ ξανά καμιά δικτατορία στον τόπο μας, κανένα έδαφος στους εχθρούς της δημοκρατίας και στους νοσταλγούς εξοριών και βασανιστηρίων.
Η ΕΣΑμεΑ, οι οργανώσεις μέλη της, σύσσωμο το αναπηρικό κίνημα διεκδικούμε και σήμερα και κάθε μέρα ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, προστασία από την Πολιτεία απέναντι στην ακρίβεια, τις ανατιμήσεις, την ανεργία και τη φτωχοποίηση, προστασία του εθνικού συστήματος υγείας και της δημόσιας εκπαίδευσης για όλους και όλες, διακριτές πολιτικές προστασίας για όσους διαβιούν έγκλειστοι στα ιδρύματα, τις γυναίκες και τα κορίτσια με αναπηρία, για τους πρόσφυγες με αναπηρία, για όλα τα θύματα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Το Πολυτεχνείο καίει πάντα στις καρδιές μας.
Λουκάς Θεοδωρακόπουλος, Ο εκφωνητής
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη φωνή σου
γενναίο παιδί:
Εδώ Πολυτεχνείο!
Εδώ Πολυτεχνείο!
Σας μιλάει ο σταθμός
των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών
των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων!
Είχες βραχνιάσει να μιλάς με τις ώρες
μα πιο πολύ ήταν το πάθος που ράγιζε
το πυρωμένο μέταλλο της φωνής σου
γεμίζοντας τους αιθέρες μ’ ανατριχίλες και δάκρυα.
Κι ο πλανταγμένος λαός συσπειρωμένος
μισός στους δρόμους και μισός στα σπίτια
ρουφούσε λαίμαργα το τραύλισμα της λευτεριάς
που σπαρταρούσε μέσα στο στήθος σου
κι αγωνιούσε και παθαίνονταν κι έκανε
προσευχές, Χριστέ μου, να μη σωπάσεις.
Γιατί χρόνια και χρόνια σ’ αυτό τον τόπο
είναι στη μοίρα του ν’ ακούει αυτό το τραύλισμα
που δεν προφταίνει να γίνει φωνή
που δεν προφταίνει να γίνει φθόγγος
και μουσική αναστάσιμη.
Γιατί χρόνια και χρόνια
στην κρίσιμη στιγμή
τα δολερά χέρια των τυράννων
υπογράφουν το διάταγμα της σιγής σου.
